zespół: DECAPITATEDalbum: "Blood Mantra"
wytwórnia: Mystic Production - 2014
skład:
Wacław "Vogg" Kiełtyka - gitary, akordeon
Rafał "Rasta" Piotrowski - wokal
Paweł Pasek - bas
Michał Łysejko - perkusja
utwory:
Exiled in Flesh | The Blasphemous Psalm to The Dummy God Creation | Veins |
Blood Mantra | Nest | Instinct | Blindness | Red Sun | Moth Defect
Prawdopodobieństwo, że jakikolwiek
inny zespół deathmetalowy na świecie tak często i tak bardzo
osobiście doświadczał w przebiegu kariery realnej obecności
Śmierci, jest praktycznie zerowe.
Milcząca postać z kosą zdaje się nieustannie trwać w pobliżu, odciskając swą obecnością silne piętno zarówno na twórczości grupy, jak i niestety także na życiu muzyków.
Tragiczny w skutkach wpadek samochodowy sprzed siedmiu lat, kosztował życie Vitka, zaś Covan do dziś pozostaje w stanie uniemożliwiającym mu powrót do normalnego funkcjonowania.
Równo cztery lata po śmierci Witolda Kiełtyki, 1 listopada 2011 r., cień Ponurego Żniwiarza ponownie zamajaczył za plecami członków zespołu, gdy wracając do Polski z USA, ich samolot lądował awaryjnie bez podwozia na warszawskim Okęciu.
Tak, choć brzmi to dość przerażająco, o Decapitated można powiedzieć, że to formacja w jakimś stopniu „naznaczona”, a nazwa gatunku muzycznego, death metal, w ich przypadku nabiera dodatkowego, wręcz dosłownego znaczenia.
Jednocześnie zespół ten można śmiało określić słowem coraz rzadziej używanym, lecz znakomicie oddającym ich hart ducha. To słowo, to: niezłomni.
Milcząca postać z kosą zdaje się nieustannie trwać w pobliżu, odciskając swą obecnością silne piętno zarówno na twórczości grupy, jak i niestety także na życiu muzyków.
Tragiczny w skutkach wpadek samochodowy sprzed siedmiu lat, kosztował życie Vitka, zaś Covan do dziś pozostaje w stanie uniemożliwiającym mu powrót do normalnego funkcjonowania.
Równo cztery lata po śmierci Witolda Kiełtyki, 1 listopada 2011 r., cień Ponurego Żniwiarza ponownie zamajaczył za plecami członków zespołu, gdy wracając do Polski z USA, ich samolot lądował awaryjnie bez podwozia na warszawskim Okęciu.
Tak, choć brzmi to dość przerażająco, o Decapitated można powiedzieć, że to formacja w jakimś stopniu „naznaczona”, a nazwa gatunku muzycznego, death metal, w ich przypadku nabiera dodatkowego, wręcz dosłownego znaczenia.
Jednocześnie zespół ten można śmiało określić słowem coraz rzadziej używanym, lecz znakomicie oddającym ich hart ducha. To słowo, to: niezłomni.
" (...) No prayers, our silence is our speech.
No bread, our fear is our feed.
No light, our blindness is our hope.
No warmth, our coldness is our force. (...)"
/"Moth Defect"/
Album „Blood Mantra” jest szóstym
studyjnym krążkiem Decapitated. Ze składu, który w 2011 roku
nagrywał „Carnival is Forever”, na pokładzie pozostali Wacław
„Vogg” Kiełtyka oraz Rafał „Rasta” Piotrowski, który tym
razem, poza funkcją wokalisty, jest także autorem wszystkich
tekstów (na „Carnival...” za warstwę słowną odpowiadał
Jarosław Szubrycht).
Na swej najnowszej płycie, krośnieńscy
metalowcy wytrwale podążają obraną wiele lat temu ścieżką.
Nadal jest to znakomicie zagrany, intensywnie brutalny, technicznie
doskonały death metal. Nie ma tu artystycznego poszukiwania na siłę.
Brak eksperymentów, kombinowania i prób zaskoczenia słuchacza
czymś „nowym i odkrywczym”. Jest za to twarda konsekwencja, z
jaką muzycy serwują nam kolejne porcje wściekłych dźwięków.
Właśnie ta „dzikość” jest znakiem rozpoznawczym Decap.
Brzmienia tego zespołu nie da się już pomylić z żadnym innym.
Wypracowanie własnego, charakterystycznego stylu w muzyce
ekstremalnej to obecnie nie lada sztuka. Wiele kapel death czy
blackmetalowych przez lata nagrywa praktycznie tę samą płytę,
stawiając wyłącznie na coraz większą szybkość i brutalność,
zatracając przy tym jakiekolwiek emocje. Inaczej jest w przypadku
Decapitated.
Ekipa kierowana przez Vogg'a tworzy muzykę, w której głównym elementem składowym, oprócz instrumentów i głosu jest coś więcej – potężna energia płynąca właśnie z emocji. Doświadczenie i dojrzałość członków zespołu przekłada się nie tylko na perfekcję w graniu. Przekaz zawarty w utworach „Blood Mantra” jest niezwykle silny. Trafia do słuchacza nie tylko przez jego uszy. Tego albumu słucha się całym sobą. Chłonie się go, nasiąka nim. Klimat płyty niemalże oblepia skórę, wżera się w ciało. Po plecach pełzną dreszcze.
Ekipa kierowana przez Vogg'a tworzy muzykę, w której głównym elementem składowym, oprócz instrumentów i głosu jest coś więcej – potężna energia płynąca właśnie z emocji. Doświadczenie i dojrzałość członków zespołu przekłada się nie tylko na perfekcję w graniu. Przekaz zawarty w utworach „Blood Mantra” jest niezwykle silny. Trafia do słuchacza nie tylko przez jego uszy. Tego albumu słucha się całym sobą. Chłonie się go, nasiąka nim. Klimat płyty niemalże oblepia skórę, wżera się w ciało. Po plecach pełzną dreszcze.
Płyta zawiera dziewięć kompozycji.
Mało? W żadnym wypadku! Utwory są bardzo rozbudowane, a ponad
połowa z nich trwa powyżej 5 minut (najdłuższy ma ich ponad 7).
Wszystkie numery są bardzo bogate w brzmienia. Niejednostajne,
ciekawie zaaranżowane. Transowe i przykuwające uwagę.
Perkusja łoi niemiłosiernie. Podwójny kick jest jak precyzyjnie mierzone serie karabinów maszynowych. Charakterystycznie "bzyczące" gitary tną bezlitośnie, a wściekły wrzask, jakim raczy nas Rasta dopełnia przyjemnego wrażenia obcowania z perfekcyjnie zestrojonym mechanizmem.
Perkusja łoi niemiłosiernie. Podwójny kick jest jak precyzyjnie mierzone serie karabinów maszynowych. Charakterystycznie "bzyczące" gitary tną bezlitośnie, a wściekły wrzask, jakim raczy nas Rasta dopełnia przyjemnego wrażenia obcowania z perfekcyjnie zestrojonym mechanizmem.
W kwestii wokalu, przyznam bez bicia,
że moje pierwsze zetknięcie się z głosem Rafała Piotrowskiego,
przy okazji „Carnival is Forever”, obfitowało w mieszane
uczucia. Nie byłem do niego zupełnie przekonany. Ogólne brzmienie
zespołu zdawało mi się nie współgrać ze stylem wokalisty.
Uparłem się jednak i słuchałem tamtej płyty do upadłego. I w
końcu chwyciło!
Na „Blood Mantra” partie wokalne od początku trafiły w mój gust. Być może także sam Rasta, przez tych kilka lat w zespole, naturalnie wkomponował się w muzykę. Teraz to już jeden organizm.
Wracając do zawartości płyty – nawet po jej wielokrotnym przesłuchaniu nie potrafię wskazać poszczególnych numerów jako moich zdecydowanych faworytów. Tej płyty należy słuchać jak jednej całości. Porwanie materiału na fragmenty w postaci pojedynczych utworów odbiera mu bowiem jego największy atut – spójność.
Na „Blood Mantra” partie wokalne od początku trafiły w mój gust. Być może także sam Rasta, przez tych kilka lat w zespole, naturalnie wkomponował się w muzykę. Teraz to już jeden organizm.
Wracając do zawartości płyty – nawet po jej wielokrotnym przesłuchaniu nie potrafię wskazać poszczególnych numerów jako moich zdecydowanych faworytów. Tej płyty należy słuchać jak jednej całości. Porwanie materiału na fragmenty w postaci pojedynczych utworów odbiera mu bowiem jego największy atut – spójność.
Są tu oczywiście „perełki”,
które bardziej wchodzą w głowę. Na pewno jest to dynamiczny i
niemal przebojowy „Nest” czy hipnotyzujący i wciągający
„Blindness” płynnie przechodzący w wyciszający „Red Sun”
oraz wyborny i arcyintensywny „The Blasphemous Psalm To the Dummy
God Creation”, w którym Rasta chwilami przechodzi samego siebie.
Poziom produkcyjny płyty, tradycyjnie
już, reprezentuje najwyższy światowy poziom. Brzmienie klarowne,
selektywne i potężne. Przy całej postprodukcyjnej prefekcji, udało
się zachować lekki „brud”, tak ważny w tego typu muzyce.
Uwagę zwraca także świetna oprawa
graficzna albumu, której autorem jest Łukasz Jaszak, artysta
współpracujący z wieloma wykonawcami sceny metalowej, w tym m.in.
z Vomitory, Azarath, Emperor czy Alcest.
W digipacku, poza płytą audio,
znajduje się także krążek DVD. Jego zawartość nieco mnie
rozczarowała. Oczekiwałem porządnego materiału making-of,
ciekawego raportu ze studia, może jakiejś porcji zakulisowych
smaczków. To ostatnie w sumie dostałem. Niestety, materiał wideo
zatytułowany „Diary 2010 - 2014” okazał się być w zasadzie
klipem posklejanym nieco chaotycznie z różnego rodzaju filmików
kręconych telefonami i/lub małymi kamerkami. Oczywiście osoba
śledząca karierę Decapitated bez trudu rozpozna w nim ludzi i
sytuacje, a także dopatrzy się pewnej chronologii zdarzeń,
jednakże bardziej przypadkowy widz zapyta po prostu: co to, kurde,
było? Zaiste, lepszym miejscem dla takich produkcji jest YouTube
niż oddzielny bonus DVD. Szczęśliwie, dodatkowa płyta nie wpływa
tutaj na sklepową cenę „Blood Mantra”, a gruby digi fajniej
wygląda na półce.
Przynajmniej miałem się do czego przyczepić.
Przynajmniej miałem się do czego przyczepić.
„Blood Mantra” zadebiutował w USA
w czołówce listy Billboard'u. Płyta zbiera znakomite recenzje na
całym świecie. Plany koncertowe Decapitated wyglądają imponująco.
Wszystko wskazuje na to, że zespół ten wszelkiego rodzaju
nieszczęścia i dramaty pozostawił już daleko za sobą.
I oby tak dalej!
Dopisek aktualizacyjny z dnia 25.10.2014 r.:
Niestety, muzycy grupy Decapitated ponownie ucierpieli w wypadku samochodowym...
W piątek, 24 października, bus którym zespół podróżuje po USA w trasie koncertowej z GWAR, uległ wypadkowi w drodze do Nowego Orleanu. Szczęśliwie, tym razem nikt nie odniósł poważniejszych obrażeń.
Trasa będzie kontynuowana.
Dopisek aktualizacyjny z dnia 25.10.2014 r.:
Niestety, muzycy grupy Decapitated ponownie ucierpieli w wypadku samochodowym...
W piątek, 24 października, bus którym zespół podróżuje po USA w trasie koncertowej z GWAR, uległ wypadkowi w drodze do Nowego Orleanu. Szczęśliwie, tym razem nikt nie odniósł poważniejszych obrażeń.
Trasa będzie kontynuowana.
Linki:
WAŻNE! -> www.wakeupcovan.com
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz